Σχετικά με την ιλαρά
Σύμφωνα με το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. “Στη Βουλγαρία βρίσκεται σε εξέλιξη μεγάλη επιδημία ιλαράς, από τον Απρίλιο του 2009, που αφορά κυρίως σε μετακινούμενους Roma πληθυσμούς. Εως τις αρχές Φεβρουαρίου του 2010 έχουν καταγραφεί >5.000 κρούσματα, εκ των οποίων περίπου 3.000 κρούσματα τις πρώτες πέντε εβδομάδες του 2010.
Στη χώρα μας έχουν ήδη δηλωθεί -τον Ιανουάριο του 2010- κρούσματα ιλαράς σε νεαρούς ενήλικες Βουλγαρικής υπηκοότητας, οι οποίοι απασχολούνται σε αγροτικές εποχικές εργασίες, στην περιοχή της Πελοποννήσου.
Καθώς σε διάφορες περιοχές της χώρας μας προσέρχονται άτομα Βουλγαρικής υπηκοότητας για να εργασθούν (μετακινούμενοι πληθυσμοί) κρίνεται επιτακτική η επαγρύπνιση για πιθανά κρούσματα ιλαράς, δεδομένης και της πολύ υψηλής μεταδοτικότητας της νόσου.
Επιπρόσθετα, κρίνεται επιτακτικός ο έλεγχος της εμβολιαστικής κατάστασης βρεφών, παιδιών, εφήβων και νεαρών ενηλίκων και η ολοκλήρωση του εμβολιασμού τους έναντι της ιλαράς, στο γενικό πληθυσμό και κυρίως σε ειδικές ομάδες πληθυσμού με γνωστή χαλμηλή εμβολιαστική κάλυψη, όπως είναι οι αθίγγανοι, οι μετακινούμενοι πληθυσμοί όποιας εθνικότητας και οι μετανάστες.”
Δείτε εδώ πληροφορίες και εικόνες σχετικά με τη νόσο
Σχετικά με τον κοκκύτη
Σύμφωνα με το ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ. “Από τον Ιανουάριο 2010 έχει παρατηρηθεί αυξημένη επίπτωση δηλωθέντων κρουσμάτων κοκκύτη σε ανεμβολίαστα Roma παιδιά μικρής ηλικίας. Είναι γνωστό ότι ειδικές ομάδες πληθυσμού, όπως είναι οι αθίγγανοι, έχουν πολύ χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη. Επιπλέον, τόσο η φυσική νόσηση όσο και ο εμβολιασμός καταλείπουν βραχυχρόνια ανοσία, που φθίνει μετά από χρόνια.
Ο κοκκύτης είναι ένα νόσημα που συχνά υποδιαγιγνώσκεται, λόγω άτυπης κλινικής εικόνας, ενώ η εργαστηριακή επιβεβαίωσή του δεν είναι συχνά διαθέσιμη. Επιπρόσθετα, εκτιμάται ότι υπάρχει σημαντική υποδήλωση. Ο βασικός σκοπός της επιτήρησης του κοκκύτη και της λήψης μέτρων προφύλαξης είναι η προστασία ατόμων υψηλού κινδύνου για σοβαρή νόσηση (όπως είναι π.χ. τα βρέφη)
Ως εκ τούτου κρίνεταιεπιτακτική η επαγρύπνησή σας για πιθανά κρούσματα κοκκύτη, καθώς και η συνεργασία σας στην προσπάθεια περιορισμού της διασποράς της νόσου.
Οι τοπικές υπηρεσίες δημόσιας υγείας συνίσταται να προβούν σε ελέγχους της εμβολιαστικής κατάστασης και ολοκλήρωση του εμβολιασμού όπου χρειάζεται σε αθίγγανους πληθυσμούς.”